Yerleşik çiftçiliğe dönüşüm önemli siyasal ve kültürel sonuçlara yol açtı. Kabile biriminin yerini, toprağa dayanan krallar aldı. Krallıkları, başlarında kralın bulunduğu savaşçı sınıflar (kabatriyas) yönetiyordu. Onlara da soydan geçme rahiplerden oluşan güçlü bir sınıf (vaisyas) ile yarı – köle işçiler, avcılar ve balıkçılardan oluşan en alt sınıf sudra’ları denetim altında tutuyorlardı. Bu sonuncuların çoğu orman kabilelerinden gelmeydi. Hindu-Ari’lerin pis saydığı işlerde çalışanlar “dokunulmazlar” sınıfına sokulmuşlardı. Bu ayrım, “kast sistemi”nin başlangıcı oldu.
Büyük Kentlerin Yükselişi
Bu dönemde, İndus kentlerinin yıkılışından beri ilk kez, büyük kentler ortaya çıktı. Bunların en önemlileri, şimdi Delhi’nin bulunduğu yerin doğusunda, Ganj Irmağı üzerinde olan Hastinapura ile güney Elhar’da, etkili surlarıyla tanınan Rajgir kentleriydi. Aynı dönemde, Hinduizmin temel kavramlarının çoğu da kesin biçimini aldı: kast sisteminin yanı sıra, ruhun başka vücutlara göç etmesi, şiddetin reddi ve ineklerin kutsallığı gibi inançlar bunlar arasında sayılabilir. Sözü edilenlerin tümü Hint uygarlığının sürekli özellikleri arasına katıldı. Kurban kesme geleneği devam etti ve giderek daha karmaşık bir hal aldı. Bu arada biçimsel dini yetersiz bularak tepki gösterenler, meditasyon yoluyla daha yüce değerler aramaya koyuldular. Yönetici sınıftan olanlara, yaşlanıp çocukları için gereksiz duruma geldiklerinde ormana çekilip tefekküre dalmaları salık verilmeye başlandı. Büyük öğretmen Siddhartha Gautama (M.Ö. 563-483) bu ilkelerden yola çıkarak Budizmin temellerini attı.
Kireçtaşından olan bu heykel, İndus uygarlığından kalma ender taş heykellerden biri olarak biliniyor. 19 cm boyunda olan bu yapıt, basık ve açık alınlı, çekme gözlü, kalın dudaklı ve sakallı bir adamın porte heykelidir. Heykelde ileri bir beğeni ve sanat düzeyinin izleri görülüyor. Ayrıca eski İndus halkının fiziksel görünümü hakkında da bir fikir veriyor.
0 yorum:
Yorum Gönder