 |
| Rigveda'dan bir parça |
M.Ö. 13. Yüzyılda, Hindu-Ari kabileler birbirine düştüler ve Pencap’ın eski sahiplerini aratmayacak şiddette bir savaşa tutuştular. Daha sonra Ganj vadisine yayılarak, Güney’de Gujerat ve Maharaştra’ya doğru ilerlediler.
Eski Sanskrit dilinde yazılmış olup çok sayıda dinsel ilahiden oluşan Rigveda, işte bu eski dönemden kalmadır. (M.Ö. 1200-1000). Sözlü bir iletişim geleneğiyle kuşaklar boyu unutulmamış olduğu sanılan ilahilerde çeşitli tanrılara seslenilir; askeri ve tarımsal girişimler için onların yardımı istenirdi.
En ünlüsü Rigveda olan bu dört metinde çeşitli açıklamalar ve yorumlar vardır. Upanişad bunların en başta gelenidir. Tanrılar, örneğin İndra, insan biçiminde (antropomorfik) düşünülmüştür. Öte yandan, ilerde Hinduizmin özelliklerini oluşturacak olan bazı noktalar –sözgelimi, kurban vermenin gerçek anlamı konusundaki görüşler- daha o zaman görülebilmektedir.
Daha sonraki Veddah dönemi sırasında (M.Ö. 1000-550), artık demir araçlar kullanmasını iyice öğrenmiş olan Hindu-Ari’ler, Ganj vadisi de dahil olmak üzere kuzey Hindistan’ın büyük bir bölümüne yayıldılar, ormanları yakarak kendilerine tarlalar açtılar. Bu yayılmanın aşamalarını onlara özgü, gri boyalı bir çanak çömlek türünün dağılımından izleyebiliriz. Hindu-Ari’ler, Harappan’lar gibi kentsel yaşam sürmüyorlardı. Yayılmaları sırasında, ele geçirdikleri bölgelerde yaşayan orman kabileleri ile karıştılar. Bu arada, kendi yaşam biçimleri de yarı-göçebe hayvancılıktan, yerleşik çiftçiliğe döndü.
 |
| Tanrı Şiva |
Mohenjo-daro mühürlerinin bir çoğunda normal yada düşsel hayvan resimleri bulunuyor. Bu örnekte, üç başlı, ve boynuzlu bir tanrı otururken görülüyor. Oturuş biçimi daha sonraki dönemlerin yoga asanas'larını anımsatıyor. Tanrının çevresinde çeşitli hayvanlar bulunmakta. Bu özellik Tanrı Şiva'nın daha sonra yapılan resimlerini anımsatmakta. Bu nedenle, bu resim, Tanrı Şiva'nın ilk görünümlerinden biri sayılmaktadır.
0 yorum:
Yorum Gönder